Laatst sprak iemand bij ons in de gemeente, die vertelde dat de eerste handeling van de dag bestond uit het opzetten van de bril.

Het leek alsof de wereld om me heen draaide en in 1 seconde kreeg ik deze gedachte;
Zonder mijn bril zie ik wel van alles, maar ik zie het niet scherp. Wat om me heen is, is puur de werkelijkheid, maar ik zie het anders.

Die opmerking krijg ik wel vaker als het over geloof gaat, ‘Ja leuk maar,
ík zie dat anders’ zeggen mensen dan.

Zien of kijken..

Bijzonder is dat mensen dan spreken over iets wat helemaal niet zichtbaar is, namelijk; geloof.
Het leuke van geloof is dat je het pas gaat zien als je het gelooft, zelfs als het niet waar is. Je kunt een theorie ontwikkelen en die net zo lang onderbouwen tot je het zelf gelooft. Dit gebeurd maar al te vaak, soms zelfs met de bijbel als bron.

De opticien corrigeert jou eigen zicht en met de juiste bril zie je alles weer scherp. Dat geldt voor jou met jouw bril, die helemaal speciaal voor jou is gemaakt. Ga je die ruilen met een andere brildrager, dan is het beeld weer onscherp. Geef je jouw bril aan iemand die geen bril draagt met de woorden; ‘Dit werkt toch goed joh, dan zie je alles veel scherper…’ het komt niet goed.
Het is namelijk jóuw bril, die voor jou de juiste correctie toepast.

Ik kom nog even terug op de opmerking; ‘Ja leuk voor jou, maar ík zie dat anders’

Deze stelling deel ik niet want geloof werkt voor iedereen en God’s belofte geldt ook voor iedereen. Alleen is het zicht vaak belemmerd.

Gelukkig kent God ons van voor de grondlegging der wereld en Hij weet ook precies wie we zijn, met welke talenten en gaven we zijn gemaakt en wat we goed kunnen en waar we minder goed in zijn. Ook weet hij wat ons kijken belemmert. Net als de opticien die steeds een nieuw glaasje voorzet, tot we het weer scherp zien.

We moeten wel, net als bij de opticien, naar Hem toegaan, en Hem de ruimte geven ons te laten onderzoeken. Doorgronden noemt de bijbel dat. En dan met een helder en nieuw zicht de wereld in. Dan zijn we, net als ik toen ik de eerste keer bij de opticien naar buiten stapte, in staat om dingen te doen waar we eerst beperkt in waren.

Inzicht en Visie

2 Korinte 3 vers 6 zegt; Hij heeft ons geschikt gemaakt om in het nieuwe verbond te wandelen: niet het verbond van een geschreven wet, maar dat van Zijn geest. Want de letter doodt, maar de geest maakt levend.

Toen ik voor het eerst van mijn leven naar buiten stapte met een bril op mijn neus, leek de zon helderder te schijnen. het licht was mooier en alles om me heen was weer scherp. Omdat in de tijd daarvoor het zicht heel langzaam minder was geworden had ik er geen erg in gehad dat ik slechter was gaan zien. Mijn rij-instructeur maakte me erop attent. Gelukkig was mijn verlangen naar een rijbewijs groter dan mijn ijdelheid.

Het is bijzonder dat je het zelf vaak niet zo ziet, en dus de situatie zoals deze is maar accepteert maar ook, of misschien juíst in het geloof, is het fijn om steeds maximaal te zien en jezelf steeds opnieuw af te vragen waar je staat.
Je kunt wel roepen; ‘het gaat al jaren zo, dus dat blijven we zo doen’, maar als je ziet dat het resultaat niet meer is wat het was, kun je jezelf afvragen of je de zaak nog wel scherp ziet.

Focus

2 Korinthe 3 is mooi om even helemaal te lezen. Het geeft een duidelijk beeld over wet en genade. Het hoofdstuk eindigt met; Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer aanschouwen, zullen meer en meer door de geest van de Heer naar de luister van dat beeld worden veranderd.

Om iets scherp zien moet je kijken, zonder sluier, aan jouw de keus door welke bril.