Paniek 1,2,3….

Degenen die mijn schrijfsels vaker lezen weten dat het onderwerp omstandigheden wel vaker langs komt.
Onlangs keek ik naar een documentaire over Robin de Puy, ik was geïnteresseerd omdat ik haar en haar werk eigenlijk totaal niet ken, maar ze is op gegroeid in een dorpje vlak bij waar ik woon. En dat wekte mijn interesse.

De persoon zelf

Ik hoopte ook een beeld van haar te krijgen, anders dan wat er op internet staat. Meer de persoon zelf dan alle successen. Een groot compliment voor de makers van dit programma. Echt heel mooi gedaan in woord, beeld en moment. Later kwam ik er achter dat deze reportage al 3 jaar oud bleek te zijn, maar goed, het gaat om het beeld.

De Muur

In het bijzonder werd ik geraakt door de rode draad van het feit dat ze ontzettend veel dingen reuze spannend vindt en vrij onzeker en alleen is. Vaak met mensen om haar heen is de eenzaamheid groter. Een prachtige kernzin vond ik dat ze zei; als de camera weg is, is ook de muur weg.
Dan is de veiligheid er dus van tussen.

Tellen

Een methode om de aandacht van de spannende situatie af te leiden was voor Robin; tellen. Steeds als het moment van spanning de kop op stak, hoorde je haar tellen, 1,2,3…totdat de situatie meer onder controle was. Rust door je focus op iets anders te leggen. Tijdens de documentaire hoorde je dit ook steeds terugkomen, door haar tellende stem te laten klinken bij de beelden. 1,2,3,….

Onzeker

Het onzekere meisje van vroeger woont nog altijd in deze succesvolle vrouw die met hele bekende mensen werkt en overal op straat wordt herkend.

Haar verhaal raakte me omdat ik mezelf best herkende, Het lijkt me zo gaaf om net als Robin, met een motor door een vreemd land te rijden en te zien wat de dag brengt. Zij was in Amerika om in acht weken tijd, op een motor met alleen een rugzak, gewoon maar te rijden en te zien wat er onderweg gebeurd. Wie wil dat niet, heerlijk die vrijheid en niet beperkt door een route of schema. Tegelijkertijd was daar het gevoel van spanning, juist door het alleen zijn en de lange tijd ver van huis in onzekere omstandigheden. Ik zou het zelf heel graag ook willen doen, maar ook zo eng vinden. Soms vind ik boodschappen doen al spannend genoeg.

Afhankelijk

Wederom werd ik bevestigd in het feit dat verandering van omstandigheden je niet verandert. Maar dat innerlijke verandering je steeds minder afhankelijk van omstandigheden maakt.
Als jij denkt dat een groot huis en meerdere auto’s en een kast vol kleding en een zwembad en iemand die dat allemaal schoonhoudt je leven zullen verbeteren, dan is er grote kans dat jij zelf steeds meer afhankelijk wordt van al die luxe.

Je kunt dus hard aan het werk om dat allemaal te bereiken of tevreden zijn met wat je hebt. Of is er nog een keuze?

Jezus zegt; zoek eerst Mijn koninkrijk en Mijn gerechtigheid, EN AL HET ANDERE SCHENK IK U BOVENDIEN.
Dat is nogal een uitspraak. Maar, hoor ik dan heel veel mensen zeggen, er is toch ook nog gezond verstand en we leven in een gebroken wereld enzovoorts.

Toch zijn dit niet zomaar woorden, het is een belofte van de Schepper van hemel en aarde. Hijzelf creëerde voor ons de perfecte omstandigheden en gaf ons een perfecte plaats om te wonen. Toch was dat niet voldoende in de onze ogen. De gevolgen kennen we allemaal.
De bijbel leert ons dat God’s gerechtigheid een andere is dan de gerechtigheid die we kennen, namelijk die van actie en gevolg.

God’s gerechtigheid is op basis van liefde, Zijn koninkrijk is op basis van liefde.
Niet op basis van prestatie of functioneren. Maar vanuit Hemzelf… in Hemzelf.

Het moment vangen

Dan is er altijd veiligheid, altijd vrede, altijd rust. Zelfs als iets nog niet af is. Dan mogen we altijd genieten van het moment onder alle omstandigheden.
Schrijven is niet meer dan woorden in die volgorde leggen dat het een verhaal wordt. Foto’s maken is het vangen van een moment, het verhaal zonder woorden in een beeld, in een fractie van een seconde.
Ik hoop ooit zo pakkend te schrijven als Robin een verhaal kan maken in een beeld. Graag zou ik haar eens ontmoeten om hier eens over door te praten. De documentaire heet: Ik ben het allemaal gewoon zelf.

Grappig dat ik ook steeds meer mezelf zie in wat ik schrijf. Ik wil graag schrijven over dat koninkrijk, zo ongrijpbaar lijkend, toch zo dichtbij.
Zo dicht bij mij, misschien is het jezelf kennen, wel een stukje van al dat andere. Dat andere, waarvan God zelf zegt; dat schenk ik u bovendien.

Andersom

Bij God zijn de dingen vaak andersom, we tellen niet meer op maar af. We zien uit naar Zijn wederkomst. Dingen die groot of eng lijken zijn heel anders als je jezelf geborgen weet in Hem. Focus op Hem.

Geen Paniek

Jaren geleden was ik op een concert en daar liep een enorme man die er heel indrukwekkend uitzag. Hij droeg een zwarte gebreide trui met in witte letters de tekst; GEEN PANIEK, JEZUS LEEFT. De eerste indruk was, blijf uit zijn buurt, totdat je kon lezen wat er op zijn trui stond. Het was dus niet zo erg als het leek, sterker nog, het was een hele geruststelling in die grote zaal met al die mensen en al die drukte. Die indrukwekkende drukte… 3,2,1,… Vertrouw, geloof…